เธอ คือ จำปูน

[เจ๊วู]

หอมระริน กลิ่นบุปผา สุมามาลย์

อบอวล แดนหิมพานต์  ขอบสวรรค์

กินรี  ลีลา  มาในพลัน

โน้มกิ่งดอกไม้นั้นมาเชยชม

หอมระรื่น  ชื่นนาสา  บุปผาหอม

จะดมดอม  ออมใจ  เสียให้สม

สุขเอ๋ย...ไหน  ใครไม่นิยม

จะหมกตรม  โกรธขึ้ง  กันถึงไหน


มนุษย์เอ๋ย โลกท่านนั้น  แสนงาม

อย่าเสพคำ  คนทราม  ให้เป็นใหญ่

จงช่วยกัน  สร้างโลกที่ - ดีต่อใจ

โลกจะได้  งดงาม  ไปตามจริง



.....





จำปูน ไม้ในฝัน...

จำปูน ไม้วงศ์ กระดังงา

ชอบชื้น ร่มรำไร ถ้าออกแดด ใบจะใหม้

ที่บ้านสูง 1.5 เมตร

ออกดอกยากมาก ไม่เคยเห็นดอกเธอเลย

จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็ราวๆ 5 ปี ล่ะคะ

ไม่ขยับอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น

ฝนจะตก ฟ้าจะผ่า หรืออะไรจะเกิดขึ้น

 ไม่เคย เจอดอกเธอเลย ...

ทำใจแล้ว ปลูก ดูใบ ก็แล้วกัน



เมื่อช่วงเวลาพิเศษ แห่งปี....

และการเดินทางสู่เวลาที่....รอคอยก็มาถึง

กลิ่นดอกไม้อะไรนะ หอมเหลือเกิน

ลองด่อมๆ มองๆ ดูดีๆ อีกที

ไปเจอ  "เธอคือจำปูน " ค่ะ

ดีใจมาก... มากที่สุด และแล้ว เธอก็ให้ดอก

ขอ กรี๊ด ก่อนค่ะ  กรี๊ดด ๆๆ



จำปูน เธอสวยกว่าในหนังสืออีก

กลิ่นดอกจำปูน ...

 ตอนดอกบานเต็มที่  หอมมาก  หอมละมุน

กลิ่นคล้าย กาละเวก กับ ยี่หุบ

กลิ่นหอมของเธอ หอมฟุ้ง ตอนเที่ยง

มีเสน่ห์กว่า ดอก นมแมว ด้วยซ้ำ

ใฝ่ฝันอยากจะเห็นเธอๆให้ได้

ในที่สุดเราก็ได้เจอกันสักที